Op gevoel heb ik een briefje uit het doosje vol geluk getrokken en dit was de boodschap:

Soms is er niemand zulk goed gezelschap als jijzelf.

Deze uitspraak past bij mijn vorige blog waarin ik het belang van stilte benadrukte. In de stilte kun je je innerlijke stem, je intuïtie, horen. Ook kun je je dan bewust worden hoe je tegen jezelf praat en hoe je met jezelf omgaat. De vraag is of je liefdevol tegen jezelf bent of kritisch. Als je vaak een kritische stem hoort, is deze dan wel echt van jou? Of is dat de stem van je vader, moeder, strenge juf of meester? Of van andere mensen die – onbewust – een negatieve impact gehad hebben waardoor deze stem is blijven hangen en je deze stem als waar bent gaan beschouwen? Als ware het een stem van jezelf.

Als je echter beter gaat luisteren, ontdek je dat jouw eigen stem, je intuïtie, het hoger zelf, het goddelijke of welke naam je er ook aan geeft, nooit veroordelend is, maar altijd liefdevol, steunend en in de goede richting sturend. De stilte is hierin een voorwaarde. Jouw intuïtie heeft namelijk een hele zachte en subtiele stem. In tegenstelling tot de neiging tot schreeuwen wat gemeengoed geworden is, om gehoord te worden door eenieder die maar wil luisteren. In de stilte kun je het (innerlijk) geschreeuw en lawaai naar de achtergrond laten verdwijnen en ruimte geven voor de fluisteringen van je intuïtie.

De vraag is echter of dat in deze tijd wel geaccepteerd wordt. Is het ok om je terug te trekken, tijd voor jezelf te nemen, je te onttrekken aan de sociale verplichtingen? Het is in ieder geval niet gangbaar, daarom is het voor veel mensen ook zo lastig om de tijd waarin we leven door te komen. Alle lockdown periodes zijn uitgelezen kansen om naar binnen te gaan, en te leren het met jezelf uit te houden. Tegen wil en dank. Dit is voor velen een grote uitdaging én een mooie gelegenheid om te ontdekken dat je zelf de beste persoon bent om jezelf gezelschap te houden!