In verwachting zijn of een verwachting hebben. Het zijn twee totaal verschillende dingen. Wanneer je in verwachting bent, krijgt je een baby, waar je dan weer een bepaalde verwachting van kan hebben. Dat laatste kan best tricky zijn. Door bepaalde verwachtingen te hebben, kun je behoorlijk teleurgesteld raken als niet aan die verwachting voldaan wordt.

Wanneer je bijvoorbeeld heel lang uitgekeken hebt naar een bepaalde gebeurtenis en toen dat moment daar was, vond je het helemaal niet leuk, dan is dat flink teleurstellend. Je had verwacht blij te zijn, vrolijk en energie, terwijl je je op het moment suprême helemaal niet blij voelde, maar alleen maar leeg of boos of welke emotie dan ook. Dat is dan flink omschakelen! Juist de verwachting maakt het werkelijke gevoel extra heftig als het niet overeenkomt met het verwachte gevoel.

Is het dan beter om helemaal niets te verwachten? Wanneer je in het moment leeft en de dingen komen zoals ze komen, dan kun je ook niet teleurgesteld raken als een situatie niet aan je verwachtingen voldoen. Maar dan kun je je ook niet verheugen op iets in de toekomst, aangezien het je verheugen een positieve verwachting van de toekomst is. Het geeft te denken, wat is dan beter of handiger om te doen?

Overigens is het verwachten van een baby terwijl je in verwachting bent, zoiets ontzettend bijzonders. Je baby kan er soms anders uit zien dan je had verwacht, maar het is toch altijd weer een wonder als zo’n compleet mensje geboren wordt. Prachtige grote ogen kijken vol verwondering de wereld in en hebben nog geen enkele verwachting van wat er gaat komen. Alleen de zekerheid dat papa en mama dichtbij zijn en aan zijn behoeften voorzien wordt met drinken, knuffelen en te slapen gelegd worden. Heerlijk om als jong gezinnetje in een cocon te zitten, zonder verwachting van wat de dag zal brengen. In het moment ultiem geluk!