Blog 136. Samen

Zelfs als je geen voetbalfan bent, kan het je niet ontgaan zijn dat het Nederlands elftal gisteravond in de kwartfinale gewonnen heeft tijdens de Europese Kampioenschappen. Wat ik altijd zo bijzonder vind tijdens dit soort wedstrijden is dat het zo op “samen” gericht is. Met z’n allen voor Oranje!

Je ziet het op straat, oranje vlaggetjes versieren de huizen en het is onderwerp  van gesprek waar je ook komt. Wat denk jij? Gaan ze het halen? Eerst was er een cynisch: nee hoor, ze overleven de voorrondes niet eens! Maar nu begint de Oranjekoorts toch bij de grootste cynicus te gloeien… zou het dan toch?

Waar buiten dit soort kampioenschappen het Amsterdam tegen Rotterdam en Eindhoven is, staan nu alle voetbalsupporters naast elkaar en juichen ze met elkaar als het Nederlands elftal scoort. Hoe apart dat dezelfde supporters de rest van het seizoen elkaars hersenen inslaan als ze niet door ME van elkaar gescheiden worden.

Persoonlijk geniet ik van de sfeer die er rondom dit soort wedstrijden hangt. Het gevoel van “wij” en “samen” geeft verbondenheid. Tof dat voetbal dus een soort vrede kan brengen onder Nederlanders! We zijn dan ineens allemaal hetzelfde, namelijk oranje. Als we dit besef doortrekken naar een groter geheel en beseffen dat we allemaal mens zijn, dat we allemaal een ziel op aarde zijn, dan zijn we dus altijd allemaal hetzelfde!

Dit besef, we zijn allemaal één en hetzelfde, kan dan groeien naar een “samen” ook buiten een voetbaltoernooi. Dus als het klaar is met voetbal, laten we dan de vrede tussen alle Oranjefans verspreiden over de hele wereld! We zijn tenslotte samen als ziel in een mensengedaante, allemaal één! Wat kan een voetbaltoernooi inspirerende gedachtenspinsels teweeg brengen…