In Nederland geldt een onuitgesproken afspraak: doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg. Het is typisch Nederlands om jezelf kleiner en onbeduidender te maken, zodat je niet met je hoofd boven het maaiveld uitsteekt.
In Amerika is het daarentegen juist de bedoeling dat je jezelf flink op de borst klopt. Ze zullen daar eerder over zichzelf zeggen dat ze iets “great” of “amazing” gedaan hebben. Het is daar ook juist goed als je een bedrijf hebt gehad die failliet is gegaan. Zij zien dat als goed ondernemerschap, omdat je daarmee bewezen hebt risico’s te durven nemen.
Dit is geen pleidooi om wat meer op z’n Amerikaans te acteren, want voorzichtigheid en zorgen voor een veilige en stabiele basis lijkt mij alleen maar verstandig. Failliet gaan is tenslotte geen pretje in Nederland, hier zou je je er enorm voor moeten schamen. Wel denk ik dat we wat vaker trots op onszelf en onze geliefden mogen zijn.
Wat is er mis mee als je zegt dat je ontzettend trots bent op je kind, omdat hij zijn A diploma gehaald heeft? Dat hij zo ontzettend zenuwachtig was, maar het toch gewoon geflikt heeft! Ik kan me niet voorstellen dat er ouders zijn die dan niet uit elkaar barsten van trots, maar wellicht is het niet de gewoonte om het uit te spreken.
Terwijl het toch heel fijn is om te horen en voelen dat iemand erkent dat je iets bijzonders gedaan hebt en dat dat gewaardeerd wordt. Dus dit is wel een pleidooi om wat vaker trots te zijn op onszelf, onze familie en vrienden voor alles wat ze voor elkaar krijgen. Elke dag opnieuw het beste uit het leven halen en doen wat je kan om de wereld een beetje mooier te maken. Dat is iets om trots op te zijn! En dan mag je de ander best laten weten dat je er zo over denkt. Dus: op wie ben jij trots? En wat heb jij de afgelopen dagen gedaan om jezelf en anderen trots te maken? Deel het vooral met elkaar, daarmee maak je de hele wereld een stukje mooier.