Ieder mens heeft emoties. Fijne emoties zoals blijdschap, liefde, verbondenheid en dankbaarheid. Daarnaast beleven we ook minder prettige emoties, zoals angst, verdriet, boosheid en frustratie.
Wat is frustratie? Volgens Wikipedia is “frustratie de emotionele toestand van iemand die belemmerd wordt om zijn verwachtingen, behoeften of doel te verwezenlijken. De oorzaak kan liggen in invloeden van buitenaf, bijvoorbeeld overmacht, en zich uiten door bepaalde karaktereigenschappen van de persoon in kwestie, zoals agressie of apathie”.
Ik vermoed dat iedereen zich wel eens gefrustreerd gevoeld heeft. Het afgelopen anderhalf jaar zijn er voor veel mensen momenten geweest dat zij belemmerd werden in hun wensen en behoeften. Bijvoorbeeld aan samenkomen, uitgaan, en buitenshuis werken om maar eens wat te noemen.
Een nieuwe golf van frustratie komt bij sommige mensen omhoog door de nieuwste maatregelen, waarin vrijheden ingeperkt worden, tenzij je een bewijs van gezondheid kunt laten zien. Door protesten proberen ze iets van de frustratie te tonen en daarmee ruimte en acceptatie voor het gevoel te creëren. Daarmee kan de heftigheid van de emotie enigszins zakken en een plek krijgen.
De andere manier om gefrustreerd te raken is verwachten dat iets gebeurt, wat vervolgens niet uitkomt. Bijvoorbeeld dat je verwacht dat je kinderen naar je luisteren, maar ze doen dat niet. Je kunt je frustraties dan op allerlei manieren uiten, maar meestal zorgt dit er niet voor dat je kinderen ineens wel gaan luisteren. Waarna je frustratie alleen maar verder toeneemt!
Wat meer kans van slagen heeft, is op een andere manier kijken naar hetgeen jou frustraties oplevert. Bijvoorbeeld: mijn kinderen moeten naar me luisteren (en doen dat niet). Pas hier eens de vier vragen van The Work op toe. Is het waar dat mijn kinderen naar mij moeten luisteren? Kun je zeker weten of dat waar is? Hoe voel je je als je deze gedachte gelooft? Ongetwijfeld zal dit frustratie zijn, naast andere gevoelens en gedragingen. Tenslotte kun je jezelf afvragen hoe je je zou voelen als je deze gedachte niet kan hebben. Wat een opluchting! Wat een vrij gevoel als je niet een verwachting hoeft te hebben over je kinderen, die toch niet uit zal komen.
Draai daarna die verwachting eens om. Bijvoorbeeld: de kinderen moeten niet naar mij luisteren! Hoe kan dit waar zijn? Bijvoorbeeld omdat je als mama een oefening kunt gebruiken in het omgaan met frustratie. Dan heb je toch maar mazzel met jouw kinderen die je zoveel gelegenheid om te oefenen geven! Waar je “kinderen” leest, kun je natuurlijk ook je partner, een vriendin, je collega of je baas lezen.
Te concluderen valt dat gevoelens van frustratie een keuze zijn. Je kunt namelijk je verwachtingen bijstellen, je behoeften op een andere manier vervullen en beseffen dat wanneer je belemmerd wordt om een doel te behalen, je dit slechts een extra uitdaging geeft. Waar kies jij voor? Blijf je in je frustratie hangen of ga je voor geluk? Een mooie uitdaging in deze tijd!