Momenteel zijn er allerlei beperkende maatregelen die gelden om corona de baas te worden. De een legt zich hier gemakkelijk bij neer, de ander maakt zich er druk om en gaat in protest. Een protest om duidelijk te maken dat we niet te veel als makke schapen achter 1 leider of leiding aan moeten lopen? Of als excuus om de hooligan uit te hangen? De mensen die wel zich keurig achter de leiders scharen kunnen dat ook vanuit verschillende motieven doen. Het kan gemakzucht zijn. De leiders zeggen wat te doen, zodat je daar zelf niet meer over hoeft na te denken. Het kan ook een vorm van braafheid zijn, gewend zijn om te doen wat een autoriteit zegt. Dan komt protesteren of het niet opvolgen van de regels niet eens in je op.
Bovenstaande gaat over het opvolgen van regels op basis van argumenten of gedachten. Je kunt dit ook op gevoel doen, bijvoorbeeld vanuit de wens het goede te willen doen of vanuit angst. Het centrum van je gevoelens zit in je onderbuik. Hierin voel je hoe het met jezelf gaat, hoe het met anderen gaat en de verbondenheid met anderen. Vanuit je onderbuik contact maken met anderen, gebeurt instinctief zolang je hiervoor open staat en graag samen wilt zijn met de ander. Naast vertrouwen kan angst hier ook een plek opeisen. Zich settelen in je onderbuik, waardoor je bijvoorbeeld een knoop in je maag krijgt of verstijft van angst. Dit zorgt ervoor dat de openheid vanuit je gevoel geblokkeerd wordt en je niet meer in verbinding staat met anderen.
Momenteel is het lastig om je niet mee te laten stromen op de golven van angst die ons elke avond bij het journaal opgedrongen worden. Angst voor besmettingen, angst voor de gevolgen van de crisis waar we middenin zitten en angst voor uitsluiting als je niet meegaat met de massa in het vaccinatieprogramma. Bij je eigen mening en standpunten blijven is extra lastig, omdat juist angst ervoor zorgt dat je je niet meer goed kunt verbinden met jezelf en de juiste mensen om je heen. Daarbij kun je niet meer helder nadenken of consequenties overzien, waardoor je wellicht beslissingen neemt waar je normaal gesproken helemaal niet achter staat.
In mijn vorige blogs had ik het over weten welk pad je wilt belopen en over stevigheid in jezelf ervaren. Dit zijn belangrijke dingen die kunnen helpen om angst de baas te blijven, goed in je onderbuik te blijven voelen hoe het met jou en je naasten gaat en hiernaar te handelen. Hoe geldt dit voor jou? Handel jij vanuit angst en/of ratio of kun je vanuit vertrouwen in je stevige basis je innerlijk weten en voelen laten spreken?