Gisteren zijn we naar Madurodam geweest. Ik vermoed dat iedereen dit attractiepark wel kent, maar voor alle zekerheid: dit is een park waar alle hoogtepunten van Nederland in het ieniemienie klein zijn nagebouwd ter nagedachtenis aan George Maduro, een officier en later verzetsheld tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Ik ben hier zelf als klein meisje geweest en had hier allemaal positieve herinneringen aan. Dit wilde ik graag delen met mijn zoontjes. Het park was op vele plekken nog zoals het lang geleden was, maar op een aantal fronten ook gemoderniseerd. Zo kun je tegenwoordig een miniatuur versie van jezelf laten maken in de 3D scanner. De foto laten maken is geheel gratis, het poppetje dat hiervan gemaakt wordt, kun je later online bestellen. Wat een geweldig concept! Binnenkort ontvang ik dus mijn zoontjes in mini formaat in de brievenbus en is het daarmee een blijvende herinnering aan deze dag.

Foto’s en in dit geval zelfs een beeldje van je kinderen is de ultieme manier om herinneringen vast te leggen. Tegenwoordig gaat het allemaal digitaal en kun je dus vele herinneringen bewaren zonder dat dit al teveel ruimte inneemt. Maar hoe zit het met andere spullen waar herinneringen aan vast zitten? Het cadeau dat je ooit van een dierbare vriendin kreeg, doe je toch maar niet weg, want het doet je aan haar denken, ook al staat dat cadeau je vreselijk in de weg. De schriften uit je middelbare schooltijd kunnen je vol weemoed terug brengen naar die tijd. Ook de souvenirs die meekomen van de vakantie stapelen zich elk jaar op. Wat heb jij meegenomen van je vakantie?

Al die herinneringen hebben een plek nodig, of toch niet? Mag je sommige herinneringen laten voor wat ze zijn, namelijk een herinnering in je hoofd en verder niet? Hoe pak jij dat aan? Bewaar jij herinneringen in je hoofd, digitaal of fysiek? En wat doe je met de cadeaus die je ooit gekregen hebt? Durf je jezelf toestemming te geven ze weg te doen zonder schuldgevoel? Heb jij alle schriften uit je schooltijd nog? Mogen ze naar het oud papier, wetende dat die tijd nooit meer terug komt? Waar heb je de souvenirs van dit jaar neergezet? Mogen ze op de plaats van die van vorige jaren?

Ook bij mij staan cadeaus waar ik nog geen afscheid van heb kunnen nemen, maar mijn schriften van school zijn weg, net als de meeste souvenirs van vakanties uit het verleden. De mini’s van de jongens zijn echter een souvenir die een vaste plek krijgen en die ik nooit meer weg zal doen. Een fantastische herinnering aan een heerlijke dag en mijn jongens voor altijd in het klein vereeuwigd!