Afgelopen week waren de scholen weer begonnen. Na 6 weken zomervakantie werd het tijd om weer terug in het oude ritme te komen. Een nieuwe klas, een nieuwe juf en nieuwe klasgenootjes. Het waren redenen voor zenuwen en spanning. De één vond het leuk spannend, de ander iets minder leuk, maar beiden waren blij met de nieuwe klas, juf en klasgenootjes!

Ik ben zelf vorige week ook gestart met een nieuwe opleiding, althans de kennismakingsbijeenkomst was vorige week. Ik herkende de leuke spanning, zoals die er ook bij mijn oudste zoontje was. Aankomende week beginnen de lessen pas echt voor mij, dus waar mijn jongens de eerste week al achter de rug hebben, is dat voor mij nog niet het geval.

Het resultaat was voor hen een week vol indrukken, waardoor zij aan het eind helemaal op waren. Elke avond verzuchten ze bij het avondeten dat ze zo moe zijn en ze gelijk naar bed willen. Ik kan de vermoeidheid ook van hun gezichtjes aflezen. Kinderen ervaren deze vermoeidheid gewoon zoals die is. Hun lijf is daar vervolgens een expressie van. Ze hangen, ze leunen, ze liggen en zijn niet in beweging te krijgen. Ze geven toe aan de vermoeidheid die hun lijf aangeeft.

Volwassenen pakken dit echter heel anders aan. Vermoeidheid past niet in de plannen die gemaakt zijn. Er moet nog zoveel gedaan worden, dat er helemaal geen tijd voor vermoeidheid is. Heel vaak merken we daarom de vermoeidheid helemaal niet op, maar drukken we het weg door nog harder te hollen, onszelf af te leiden met televisie kijken of teveel eten of drinken. Wanneer het dan wel even in ons bewustzijn komt, raken we geïrriteerd want zo willen we ons helemaal niet voelen! Het lontje raakt korter en we snauwen naar onze geliefden. De irritatie groeit. Waar je eerst één probleem had, namelijk vermoeidheid, heb je er nu twee: vermoeidheid en irritatie over die vermoeidheid. Wat kun je hiermee?

Naast de eerder genoemde methoden om die vermoeidheid niet meer te voelen, kun je ook de Sedona Methode toepassen. Met deze methode stel je jezelf drie vragen nadat je je bewust geworden bent van hetgeen je voelt, zoals bijvoorbeeld vermoeidheid (fysiek), irritatie over die vermoeidheid (emotie) en het idee dat je geen tijd voor vermoeidheid hebt (gedachte). Stel jezelf de volgende vragen:

1. Zou ik het gevoel van irritatie kúnnen loslaten?
2. Zou ik het gevoel van irritatie wíllen loslaten?
3. Wanneer?

Geef snel en spontaan antwoord en voel vervolgens de ruimte die ontstaat na het besluit om die irritatie los te laten. Als je deze vragen toepast op situaties die negatieve gevoelens of gedachten oproepen, zullen deze sneller oplossen. Gevoelens blijven niet meer plakken en je haalt je gedachten uit de cirkel.

Mocht ikzelf moe zijn na aankomende week waarin mijn “terug naar school” gestart is, kan ik waar nodig oefenen met deze methode. Oefening baart kunst!